„Filimirovo slikarstvo je semantičko-lirsko apstraktno, i motive sazdava od simboličkih znakova/šifri vlastitih misli i osećanja koja se konkretizuju u fantazijama, snovima, zvucima. Otud su uvidi Sna, saznajna moć Uobrazilje i njihovo Muzično pulsiranje maksime ovog likovnog opusa.
Poput nadrealnih pesnika – Malarmea, Apolinera, Remboa….- koji su iz dubine snevanja, pomoću automatskog pisanja, osvajali kraljevstvo Snova, besvestice Pijanstva – Filimir gradi ekscentričnu Poetiku svojih slika.
Dinamični oblici, na Filimirovom slikama, živahni su jer odslikavaju unutrašnji odlivak detinjeg doživljaja. Njegov crtački univerzum – kao i detinji – sastoji se od sklopova Energije: geometrijski oblici su ta polja energije, konfiguracije sila.
Rečju, Filimirovi crteži sazdani su od Oblika i Vektora: oblici postoje/plutaju, a linije/vektori dejstvuju.
Filimirove slike nisu centrične (već Ekscentrične ), a to obogaćuje dinamiku vizuelnih oblika na njima.
Oblici se preganjaju oko likovnog centra; kao muzičke varijacije koje se spliću oko teme. Oblici, boje, zvuci i kretnje, eto, imaju dinamička svojstva.
Zamamne slike Miroljuba Filipovića Filimira vaspostavljaju fascinantni Dečiji Svet bez treće dimenzije: on slika kao maštovito dete koje pokušava da prilagodi svoje delo uslovima dvodimenzionalnih medijuma, osvajajući pritom postaje
(Van)vremenosti i Lepote.“
Branislava Jevtović, književnik i likovni kritičar, izložba u Srpskom književnom društvu, Beograd 2014.